Inmarsat

Performante satellietcommunicatie ter land, ter zee en in de lucht

Het Inmarsat satellietnetwerk bestaat uit 11 telecomsatellieten en 29 grondstations.  De satellieten zijn geostationair, wat betekent dat hun omloopsnelheid exact gelijk is aan de rotatiesnelheid van de aarde.  Hierdoor lijken de satellieten vanuit de aarde stil te hangen, en wordt de antenne van de terminals (bv satelliettelefoons en access points) steeds naar hetzelfde punt gericht.

Aangezien er tijdens een sessie steeds met dezelfde satelliet wordt geconnecteerd is men in staat aan hogere snelheden te communiceren, wat het Inmarsat netwerk uitermate geschikt maakt voor intensieve datatoepassingen zoals internet, streaming, e.d.

De satellieten circuleren op een hoogte van 36000 km boven het aardoppervlak en bevinden zich allemaal in de buurt van de evenaar.  Ze bieden een gegarandeerde dekking tussen 76° Noorderbreedte en 76° Zuiderbreedte, boven de poolgebieden is de dekking dan ook zeer zwak of onbestaande.

Geschiedenis

Het Britse telecommunicatiebedrijf Inmarsat werd opgericht in 1979 en was oorspronkelijk een intergouvernementele organisatie.  Van bij de lancering van de eerste Inmarsat-2 satellieten lag de focus op maritieme toepassingen, en werden de posities van de satellieten afgestemd op de vier oceaanregio’s (Oost- en West- Atlantische, Indische en Stille oceaan).  Met de lancering van de Inmarsat-4 en Inmarsat-5 satellieten verbeterde tevens de dekking boven land, en werd een hogere bandbreedte bereikt.